Joyce Roodnat schreef het in de NRC:”ga naar het Vlaamse Zemzeke, zo ver is het niet”.

Had u weleens eerder van Zemzeke gehoord? Wij eerlijk gezegd niet, totdat wij de publicaties over de Verbeke Foundation onder ogen kregen (nog recentelijk in Trouw) en besloten er eens een kijkje te gaan nemen. De Verbeke Foundation is een kunstsite op een 12 hectare groot natuurgebied waarop ook nog loodsen van het voormalige transportbedrijf van de heer Verbeke staan. Buiten- en binnenruimte zijn gevuld met kunst van zeer uiteenlopende aard. Wij vonden het er bijzonder, zo bijzonder dat wij het graag aan u willen laten zien.

Het is er niet gepolijst, verwacht geen aangeharkte paden, maar laat u verrassen  door de haast achteloos geplaatste kunstobjecten: een kudde paarden bestaande uit gaas en klei vond een open plek, een reusachtige transparante koepel van houten bielzen doemt voor u op, een glazen bouwwerk van oude kozijnen staat er mooi te wezen, de ‘lopende’ strandbeesten van Theo Jansen moeten binnen blijven en zijn in een van de loodsen te bewonderen. Hier lopen ook kippen en zagen wij de Australische Kookaburra, de vogel met de lach.  Bio- kunst is een vorm die men hier ook een kans geeft. Een andere loods is gevuld met een deel van de verzameling collages en assemblages van Verbeke – hij heeft er inmiddels 4500 –  en het is deze verzameling die leidde tot wat nu één van de grootste privé-initiatieven voor hedendaagse kunst is in Europa. De heer Verbeke opende het in 2007, samen met zijn echtgenote. Hij krijgt geen subsidie, wil dit ook niet omdat hij zijn eigen ideeën wil kunnen doorvoeren.

‘ Verbeke Foundation is een aanhoudend groeiproces’ vermeldt hun website, grote en kleine tentoonstellingen wisselen elkaar af als een ademend organisme. Cultuur, natuur en ecologie komen er samen.  Zo ontstaat een boeiende wereld met een presentatie die onaf is, in beweging, slordig, complex, levend, onharmonieus zoals de wereld buiten het museum.  We gaan het zien.